ن عشايري دارنده هنرهاي دستي زيادي مي باشند قاليشويي در مشهد که يکي از آن ها گبه بافي مي باشد ولي متاسفانه روز جاري اين هنر ن عشاير به سمت آامير مي رود به دليل اينکه ديگر دختران تمايلي به يادگيري اين رشته مادر ها خويش ندارند .
ياسوج
:
يک عدد از هنرهاي دستي خانم هاي عشاير بخش ها کهگيلويه و بويراحمد جاجيم و «گبه» بافي مي باشد .
ولي متاسفانه امروزه اين هنرها ديگر ناچيز کم به دست آامير سپرده خواهند شد چرا که دختران عشايري ديگر تمايلي براي يادگيري اين هنر ندارند .
عشايري ها در بافته هاي خودشان آرزوهايشان را به تصوير مي کشند به بياني ديگر : هنرهاي دستي اين ن عشايري تجلي آرمان هاي آن ها مي باشد .
آنها خواسته ها و آرمان هاي خود را در قالب «گبه» و «قالي» … . به تصوير در مي آورند .
طرح
و نقش هايي نظير موارد پايين در «گبه»و ديگر صنعت هاي دستي آنها مشاهده گرديده ميباشد :
شمسي را که از اسمان راز برمي‌آورد، چشمه‌اي که مي‌جوشد، گل‌هايي که مي‌رويند، دشتي که لبريز از علوفه‌هاي جديد است، مردي که از اسمان مي‌آيد، دختري که به منزل اقبال مي‌رود، گله‌اي با هزاران گوسفند که در دشت مي‌چرند، کبکي که ميخواند و آهويي که مي‌خرامد .
همزيستي عشاير با طبيعت و تأثير طبيعت بر زندگي آن ها باعث گرديده نقوش دست بافته‌ها از طبيعت الهام گرفته شود و بر اين اساس است که گليم‌ها، گبه‌ها، قالي‌ها و جاجيم‌هاي عشاير لبريز از نقش‌مايه‌هاي حيواني و گياهي و نقش‌هاي ستارگان، ماه و خورشيد ميباشد .
دختران ايل از کودکي با بافتن آشنا مي گردند و يار با مادرها بر دار قالي گره ميزنند . در ايل رسم بر اين ميباشد که هر دختري يک جاجيم براي جهيزيه‌اش مي‌بافد و با خود به خانه شوهر ميبرد . اين دست بافته در عمده نقاط روستايي و عشايري کهگيلويه و بويراحمد ترويج داراست .
«گبه» يک عدد از مهم ترين دست بافته‌هاي عشاير بويراحمد و قشقايي ميباشد که زيبايي خاصي دارااست و براي زيرانداز در مجالس از آن به کار گيري مي نمايند .
گبه پرزهاي بلند داراست و در بافت آن شمار پود بيشتري به فعاليت مي رود که تأثير چشمگيري بر نرمي گبه مي‌گذارد . تعداد پود بعضا از گبه‌ها گهگاه به سه تا هشت پود در هر رجوع کنيد و بلندي پرزها گهگاه تا يک سانتي‌متر هم مي‌رسد .
در اوايل گبه‌ها معمولي و فارغ از نقش بافته مي‌شدند . بافندگان اکثر زمان ها از محيط و طبيعت فضا الهام مي‌گرفتند و طرح‌هاي فرضي خود را روي گبه‌ها مي‌بافتند . طرح ايلياتي گبه برگرفته از طبيعت گوشه و کنار عشاير بوده و کاملاً فرضي مي باشد و عمده در در بين قاب‌هاي لوزي، دايره، مربع، مستطيل و بيضي قرار مي‌گيرد که هر يک از آنها با طرح‌هاي با اصالت ايراني مزين شده‌اند .
رنگ‌آميزي گبه معمولاً ارگانيک و گياهي است . رنگرزي سنتي و رنگ‌هاي گياهي ويژگي حساس گبه ميباشد . مهم ترين واصلي‌ترين وسايل بافت گبه، دار مي باشد . دار گبه در اندازه‌هاي گوناگون ميباشد که به‌صورت افقي و در سطح زمين قرار مي‌گيرد . اکثر وقت ها از محصول چوب يا اين که ف ميباشد و شامل شانه، چاقو و قيچي هست .
اصالت نقش، رنگ، مواد نخستين و نوعي خودجوشي و خويش انگيزشي بافندگان و توليدکنندگان، گبه را به يکي از دست بافته‌هاي خوشگل و کم‌نظير عشاير بدل و شهرت آن را جهاني کرده ميباشد .
يکي از بافندگان کهن جاجيم و گبه به خبرنگار مهر مي‌گويد: تا وقتي که زندگي عشايري داشتيم هرسال يک گبه مي‌بافتم البته پس‌ازآنکه به شهر آمديم، ديگر مجال بافتن ندارم .
سودابه نادري در پاسخ به اين سؤال که چرا ديگر جاجيم و گبه نمي‌بافد، ابلاغ مي‌کند: الآن بازار لبريز از فرش‌هاي ماشيني ميباشد و به‌صورت غير نقد نيز داده مي‌گردد و تامل نکنم ديگر گبه مشتري داشته باشد .
از او سؤال ميکنم که به دخترانش اين هنر را ياد داده يا اين که نه؟ مي‌گويد: آنان ديگر با معاش شهري عجين شده‌اند و رغبتي به بافتن نشان نمي‌دهند .
اين بافنده عشاير تصريح مي‌کند: دلم براي بافتن گبه و جاجيم لک مي‌زند اما چه کنم که زندگي شهرنشيني ديگر اين اجازه را به من نمي‌دهد .
ولي اين صرفا بي‌بي سودابه نميباشد که دست از بافتن دست بافته‌هاي اصيل عشايري کشيده ميباشد . به گفته مديرکل امور عشاير استان، ن عشاير کهگيلويه و بويراحمد ديگر رغبتي به بافتن نشان نمي‌دهند .
مجيد علي پور در اين خصوص به خبر نگار مهر مي‌گويد: ن عشاير از گذشته‌هاي به دور اصلي‌ترين توليدکنندگان صنايع‌دستي بوده‌اند ولي حالا از توليد صنايع‌دستي مسافت گرفته‌اند .
وي ادله اين موضوع را کمبود تضميني براي خريد توليد ها صنايع‌دستي آنها ميداند و اظهار مي‌کند: متأسفانه در نبود بازاري براي عرضه، دلالان دسترنج آنها را به يغما ميبرند .
علي پور بابيان اينکه عشاير حدود 12 درصد از جمعيت اين استان را مشتمل بر مي‌شوند، بيان مي‌کند: اين ميزان نزديک به 70 هزار نفر از جمعيت استان را مشتمل بر مي شوند .
او عنوان مي‌کند: بيش از 30 هزار نفر از جمعيت استان را ن تشکيل مي‌دهند ولي از کمترين امکانات رفاهي محروم مي‌باشند .
علي پور حمايت از جامعه ن عشاير با ارائه مواد اوليه و تضمين خريد محصول ها آنها را راهکاري با اهميت براي احياي دست بافته‌ها عشايري مي داند .
به گزارش خبر نگار مهر، جاجيم و گبه فرآورده قرن‌ها تجربه معاش عشايري بوده و ويتريني از هنر بومي عشاير زاگرس مي باشد که اين روز ها در زير سايه دست بافته‌هاي صنعتي در درحال حاضر فراموشي‌اند .
مديريت حمايتي از هنرمندان اين ميدان و زندگي عشايري و بازاريابي براي فروش اين محصولات در ميدان بين‌المللي مي تواند هم اين هنر را به دنيا معرفي نمايد و هم با پررنگ‌تر کردن نقش آن در اقتصاد خانواده، قضيه گرايش اعضاي ديگر خانواده را به سمت ايجاد اين دست بافته‌ها آماده نمايد .
امتياز
کاربر 5 (1 راي)
امتياز
نظرها 0 (0 امتياز دهي) 90%
عالي
Design
درباره این سایت